Eski Türkçe köñül olan bu sözcüğüñ muhtemel kökeni < *köngü- "şişinmek" < *köng "şişkin" < *kön- "şişinmek" (dönüşlü) < *kö- "şişmek, kabarmak 2) hacmi artmak"
Ana kök *kö-'den > köp "çok, ziyâde", > *kög "kabarık, şişkin belki kubbe /kişisel kökenlemem/ > kögü- "kabarmak, şişmek" = Moğolca köge- ~ > ATü. kögür > ETü kögüz > göğüs > kögür- "şişirmek" > kögürük > köğrük > körük = Moğolca kögerge "körük 2) akciğer", köb- "şişmek" > köpük, köpür- > köbürüg "kavisli" > köprü vb.
Ana Türkçede *köngül "göğüs" demek olmalı zamanla "yürek, kalp" añlamı kazanmış olabilir. Japoncada da benzer bir durum var, Ana Altayca *kögüri "göğüs" > Ana Japonca *kögörö > Eski Japonca /ö/'ler yitince > kogoro "göğüs, bağır" > günümüz Japoncası kokoro "kalp, yürek"
Velhâsıl diyeceğim Eski Türtkçede bir de eylemlerden "ad" yapan bir /-l/ eki var. Bu ekin geldiğini düşündüğüm pekçok sözcük var; dil, kul, yol, dal vb. Oktay'ıñ açtığı başlıktan biraz farklı olacak, çünkü bu ekin eylemden > sıfat yapan ekten farklı bi ek olduğu kanısındayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder