Sümercenin fonetiği, tamamı ile başka karakterde sistemlere .sahip,
birtakım Sami dillerin aracılığı ile tesbit edilmiştir. Bu bakımdan fonemleri,
onları ifade için aracı dillerde kullanılan benzer seslerin ardında saklıdır
ve adeta, bir buzlu camın arkasındaki eşya gibi, bulanık veya dumanlı
bir niteliktedir. Sümerce kelimelerin okunuşunda a""e, e"'i; b"-'p, d"-'L,
g"-'k; b"-'m, m""n, Z"-'S "'Ş gibi alternant değerlerin başlıca sebebi budur.
Çoğu, sunduğum malzeme içinde yer alan şu örnekler, bu durumu
açıklamaya yeter: ahf'\Jebf'\Jibf'\Je 'ev' tagf'\Jte(ga) 'değmek', darf'\Jtar
'yarmak' sİşf\JŞİŞf'\JŞeş 'asil bir hanım, hanımefendi', sarf'\Jşar 'yazmak',
surf'\Jşur 'yoz', azagf'\Jasİgf'\J aşig 'hastalık demonu', gurunf'\Jkurun 'meyve';
dilibf'\J dilim 'yele'
Bu sebeple, karşılaştırmalarda verdiğim 'denklik formülleri'nde
archiphoneme'ler kullandım. Tek bir ses değeri için karşılık olarak iki muhtemel
değerin varlığını: A = a, e; D = d, t; K = k, g şeklinde gösterdim. Eğer
bir grup fonem, iki ayrı fonemi temsil ediyorsa, o zaman ben de iki ayrı
işaret kullanmayı tercih ettim: S = s, z, ş; Ş = ş, s, z
Başvurduğum bu yol, halen Sümercenin kendi içindeki ihtimalleri belirtmek
maksadı ile Sümerologlar tarafından da kullanılmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder