Ben sanırdım âlem içre bana hiç yâr kalmadı

Ben sanırdım âlem içre bana hiç yâr kalmadı
Ben beni terk eyledim bildim ki ağyâr kalmadı

Cümle eşyâda göründüm hâr var gülzâr yok
Hep gülistân oldu âlem şimdi hiç hâr kalmadı

Gece gündüz zâr u efgân eyleyip inlerdi dil
Bilmezem noldu kesildi âh ile zâr kalmadı

Gitti kesret geldi vahdet oldu halvet dost ile
Hep Hak oldu cümle âlem şehr ü bazâr kalmadı

Din diyanet âdet ü şöhret kamu vardı yele
Ey Niyâzî noldu sende kayd-ı dindâr kalmadı

Niyazî-i Mısrî

English version by Jennifer Ferraro & Latif Bolat

I thought that in this whole world
      no beloved for me remained.

Then I left myself.
      Now no stranger in the world remains.

I used to see in every object a thorn
      but never a rose–

the universe became a rose garden.
      Not a single thorn remains.

Day and night my heart
      was moaning “Ahhh!”

I don’t know how it happened–
      now no “Ahhh” remains.

Duality went, Unity came.
      I met with the Friend in private;

The multitude left, the One came.
      Only the One remains.

Religion, piety, custom, reputation–
      these used to matter greatly to me.

O Niyazi — what has happened to you?
      No trace of religion now remains.