Yozgatlı Fenni Dede

Kaşki

Gerden-i billûra ben bir bağ olaydım kâşkî
Simsiyeh yanıp serâser dağ olaydım kâşkî
Hâr-ı cevre sînemi germekten etmezdim hazer
Sen çiçek, ben bir yeşil yaprağ olaydım kâşkî
Gam değildi pembe-veş fersûdelensem de bana
Tek leb-i şîrînine yaşmağ olaydım kâşkî
Bûsiş-i lâlinden etmezdim ferâgat bir nefes
Su içerken destine bardağ olaydım kâşkî
Hizmet-i ulyâ-yı yâre sarfederdim ömrümü
Bin sene dünyâda Fennî, sağ olaydım kâşkî


Yozgatlı Fenni Dede



Gazel

Hâlimi cânânıma ‘arz eylesem şekvâ çıkar
Etmesem sabr u tahammül etsem istiğnâ çıkar

Ah ne müşkül derd imiş dilde muhabbet saklamak
Söylesem diğer sükût etsem diğer ma’nâ çıkar

Bir hakîkî iltifâtın görmedim görsem bile
Rûz ise âsâr-ı hülyâ şeb ise rü’yâ çıkar

Ben ne rütbe ağlasam olsam taleb-kâr-ı visâl
Merhametsiz kâfirin ağzından ancak lâ çıkar

Kabre girsem de kalır ‘aşkın benimle pâyidâr
Yani ben ölmekle benden sanma bu sevdâ çıkar

İşve-kârım tıfl-ı nevresken tanırdım ben seni
Der idim şu penbe ten bir şûh-i müstesnâ çıkar

Zübdedir âsâr-ı kilk-i zîfünûnum Fenniyâ
Şerh olunsa dürlü dürlü nükte vü imâ çıkar