Âşiyân-ı mürg-i dil zülf-i perîşânındadır

VIII SEÇME BEYİTLER

I.

1. Âşiyân-ı mürg-i dil zülf-i perîşânındadır
Kanda olsam ey perî gönlüm senin yanındadır

2 .Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîb
Kılma derman kim helâkim zehri dermanındadır

3.Çekme dâmen nâz edip üftâdelerden vehm kıl
Göklere açılmasın eller ki dâmânındadır

II.
1.Menüm tek hîç kim zâr ü perîşân olmasın yâ Rab
Esîr-i derd-i ışk u dâğ-ı hicrân olmasun yâ Rab

2.Cefâ vü cevr ile mu'tâdem anlarsuz n'olur hâlüm
Cefâsına had ü cevrine pâyân olmasun yâ Rab

3.Demen kim adli yoh yâ zulmü çoh her hâl ile olsa
Gönül tahtına andan özge sultân olmasun yâ Rab

III.

1.Yâ Rab bela-yı aşk ile kıl âşîna beni
Bir dem bela-yı aşktan kılma cüdâ beni

2.Az eyleme inayetini ehl-i dertten
Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni

IV

İlm kesbiyle pâye-i rif at

Ârzû-yı muhâl imiş ancak

Aşk imiş her ne var âlemde

İlm bir kîl ü kâl imiş ancak

V

Eylesen tûtîye ta'lîm-i edâ-yı kelimât

Nutku insan olun ammâ özü insân olmaz

Günümüz Türkçesiyle
I.

1.Bir kuşu andıran gönlümün yuvası senin dağınık saçlarındadır. Nerede olursam olayım ey peri gibi olan güzel, gönlüm senin yanındadır.

2.Aşk derdiyle ben mutluyum, beni tedaviden vazgeç ey doktor! Beni öldürecek asıl zehir senin ilacında, tedavindedir.

3.Naz edip de eteğini ona yapışan âşıklarının elin­den çekme. Senin eteğine yapışan eller göklere açılıp da beddua etmesinler!

II.

1.Yâ Rab! Benim gibi hiç kimse inlemesin, perişan olmasın. Yâ Rab! Aşk derdinin ve ayrılık yarasının esiri olmasın

2.Sevgilinin eziyetlerine alışmışım, onlarsız halim nice olur? Onun verdiği derdin sınırı, eziyetinin sonu ol­masın yâ Rab!

Sevgilinin âşığa eziyet etmesi, onu üzüntülere boğ­ması bir bakıma onunla ilişkiyi kesmediğini de ifade eder. Dolayısıyla şair burada, sevgilisinin kendisiyle ilgisini, gittikçe daha da artacak şekilde arzuluyor.

3.Onun adaleti yok veya zülmü çok, demeyin. Ne halde olursa olsun, yâ Rab, ondan başkası gönül tahtına sultan olmasın.

III.

1.Ya Rab! Beni aşk belâsıyla tanıştır. Bir an beni aşk belâsından ayırma.

2.Dertlilere gösterdiğin yakınlığı, yardımı eksilt­me. Yani beni daha çok belâlara düşür, belâlarla sına.

IV.

İlm yoluyla yücelmek, gerçekleştirilmesi mümkün olmayan bir arzuymuş. Bu dünyada her ne var ise aşk imiş. İlim bir dedikodu, nakledilen bilgi yığınıymış ancak,

V.

Papağana söz söylemeyi öğretsen, sözleri insan sö­zü olur ama kendisi insan olmaz.

Prof.Dr. M.A. Y. SARAÇ DİVAN EDEBİYATI ŞİİRİNDEN SEÇMELER